Regen

‘En hoe was je vakantie?’

De scholen zijn weer begonnen en daar staan we weer. Bij het hek, aan het eind van de schooldag, wachtend op ons kroost. En we hebben elkaar natuurlijk veel te vertellen, zoals altijd eigenlijk. Over het wel en wee van de kinderen, de leukste recepten, de jas van de moeder van Claire, B&B vol liefde, het weer en nu natuurlijk over de vakantie.

'Praat mee er niet over. Wat een drama!’ zegt de moeder voor me tegen de vrouw die naast haar staat. ‘Van de drie weken hadden we meer dan twee weken regen. Ik werd er totaal gek van. En de kinderen helemaal. En die moet je dan ook nog eens al die tijd bezig houden.’

‘Jullie dus ook al. Wij precies hetzelfde. Ik was het helemaal zat. Eerst zaten we vier dagen in de bloedhitte en toen barstte het los. Een knetterend onweer en daarna drie dagen onafgebroken regen. Het enige wat nog droog was, was het zwembad. Dat hadden ze afgedekt. Ik zei tegen Evert: als het nu niet ophoudt, gaan we naar huis!’

‘En?’

‘Nou, we zijn naar huis gegaan en wat denk je, kom je thuis, regent het.’

Ik kijk mijn buurman even aan, die met een blik van verstandhouding glimlachend terugkijkt.

‘Maar om het een beetje goed te maken voor de kinderen gaan we met ze naar de Efteling.’

‘Oh, wat leuk, wanneer?’

‘Zaterdag.’

‘Zaterdag? Maar dan regent het!’

‘Ja, ik weet het, maar dat mag de pret niet drukken.’

‘Zo is het maar net, wat maakt een beetje regen nu uit.’

‘Precies, we kunnen toch wel wat hebben? Oh, daar zijn ze!’

Terwijl de dames hun kinderen tegemoet lopen, kijk ik hoofdschuddend mijn buurman aan.Hij grinnikt: ‘Ze zijn zelf ook net als het weer: wisselvalligheid troef!’