‘Zo! Ben je de auto aan het wassen?’
Tja, als je je auto aan het afsponzen bent, kun je deze vraag verwachten. Een totaal overbodige vraag natuurlijk, want iedereen kan zien wat je aan het doen bent. Ik heb dan wel eens de neiging om te antwoorden in de trant van: nee, ik ben de heg aan het knippen. Lijkt me zo leuk om te zien hoe mensen dan reageren.Maar dat doe je niet. Dat hoort ook niet. Dit zijn gewoon vaste opmerkingen die horen bij mensen die elkaar kennen. Buurtgenoten, familie, vrienden of vage bekenden. Op de een of andere manier zijn dit opmerkingen die een soort band kweken tussen mensen. Zo van: we kennen elkaar en we vinden elkaar ook niet onaardig.
‘Ja, het was weer eens nodig,’ antwoord ik, terwijl ik doorga met het inzepen van mijn auto. ‘Ik denk dat de laatste keer wel drie maanden geleden was.’Mijn buurtgenoot grinnikt. ‘Ja, dat ken ik, ik moet de mijne ook maar eens onderhanden nemen.’Ik voel hem al aankomen de dooddoener, het cliché, de platitude, de voorspelbare opmerking: zal ik hem er even naast zetten?Maar ik ben mijn buur voor: ‘Jammer dat je hem er niet naast kan zetten, hè?’ Ik wijs naar de bezette parkeerplaatsen naast mijn auto.
De buur glimlacht. Hij kent de regels van dit spel. Je hoort mekaar een beetje af te troeven tijdens dit soort gesprekken. Wel typisch iets voor mannen, denk ik. Terwijl ik doorga met mijn auto een opfrisbeurt te geven, kletsen we nog even wat over ons hofje, het gebrek aan speelvoorzieningen voor de kinderen, de gebrekkige gemeente en natuurlijk het weer.
En als ik de slang weer aandoe om de auto af te spoelen, is dat het signaal dat het gesprek ten einde is. Hij loopt naar zijn huis en ik maak mijn klus af.
Als ik met mijn emmer en slang naar de schuur loop, groet ik nog even een andere buur die zijn heg aan het knippen is: ‘Goedemorgen buurman, lekker in de tuin bezig?’Hij recht zijn rug even en zegt dan met een glimlach: ‘Nee, ik ben mijn auto aan het wassen!’
