Ik schrik wakker. Hoe laat is het?
Ik draai me om naar het nachtkastje en kijk op mijn mobiel. Half negen al? Zo lang slaap ik nooit. Zes uur, half zeven, dan is het meestal wel op. Mijn nachtrust gaat al jaren met horten en stoten.
Dan golft een stoot adrenaline door mijn bloed; er is iets vandaag. Maar wat? Ik schud mijn kussen even op om goed na te denken. Kussen! Ja, dat is het. Ik heb een nieuw kussen. Zo’n ergonomisch geval met speciaal schuim, dat alleen maar voordelen kent. Je slaapt beter, is gezonder voor je nek, goed tegen allergieën enzovoort enzovoort.
‘Probeer eens zo’n kussen!’ adviseerde mijn vrouw. En nu heb ik er één. Maar die dingen zijn nogal prijzig, dus wel van het goedkoopste warenhuis van Nederland. Ons bint zuunig.
De geur van koffie lokt me uit bed. Als ik de kamer in kom vraagt mijn vrouw:
‘Lekker kussen?’
‘Ja, graag!’ Ik kan het niet laten, het is zo’n inkopper.
Mijn vrouw zucht. Ze kent mijn humor en is er ondertussen immuun voor geworden. Begrijpelijk.
‘Goed geslapen?’ probeert ze dan.
‘Nou, ik moet zeggen, ik heb heerlijk geslapen. Ik werd net pas wakker. Ik weet niet of het aan het kussen ligt, maar het was een goede nacht.’
‘Fijn,’ klinkt het.
‘Maar één peluw maakt nog geen dromer.’ Ik moet grinniken om mijn eigen spitsvondigheid.
Mijn vrouw niet. Ze doet haar ogen dicht en schudt haar hoofd.
Dan staat ze op en gaat ze vlak voor me staan en zegt: ‘Nou, vooruit dan maar.’
Ik kijk haar niet begrijpend aan.
‘Kussen!’ zegt ze.
Wil zij mij nu in de maling nemen?
‘Het is je trouwdag, oen!’
Oeps, dat was het dus. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen en geef haar een zoen. Dat gaat eigenlijk nog vrij gemakkelijk met een mond vol tanden.
